نکوهش بیجا

سیر ، یک روز طعنه زد به پیاز           که تو مسکین ، چقدر بدبویی

گفت ، از عیب خویش بی خبری       زان ره از خلق ، عیب میجویی

گفتن از زشتروئی دگران                  نشود باعث نکوروئی

تو گمان میکنی که شاخ گلی           بصف سرو و لاله میروئی

یا که همبوی مشک تاتاری              یا ز ازهار باغ مینوئی

خویشتن ، بی سبب بزرگ مکن       تو هم از ساکنان این کوئی

ره ما ، گر کج است و ناهموار           تو خود ، این ره چگونه میپوئی

در خود ، آن به که نیک تر نگری        اول ، آن به که عیب خود گوئی

ما زبونیم و شوخ جامه و پست         تو چرا شوخ تن نمیشوئی

( پروین اعتصامی )